Przed nadchodzącymi "Manifami", publikujemy artykuł Sylwii Rębosz z Warszawskiej Komisji Środowiskowej, który ukazał się w tegorocznej stołecznej "Gazecie Manifowej".

Jesteśmy wychowankami systemu kapitalistycznego. Od najmłodszych lat słyszymy, że aby zarabiać więcej niż średnią krajową, musimy wstawać skoro świt niczym Jan Kulczyk lub, jak głosi motto Amazona, pracować ciężko, bawić się pracą i tworzyć historię. Wtedy możemy być pewne, że nasz trud zostanie nagrodzony jedzeniem awokado codziennie na śniadanie oraz życiem pełnym satysfakcji. Wróćmy jednak do rzeczywistości. Pracujemy więcej, nasza produktywność nie wzrasta, wracamy do domów bardziej zmęczone niż kiedykolwiek wcześniej, a to się odbija na naszym zdrowiu psychicznym.

Stoję tu jako reprezentantka Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza, ale przede wszystkim jako kobieta, która nie jest wyjątkiem i którą tez spotkały opresje ze strony patriarchalnego społeczeństwa. Dziś z tej sceny poruszono wiele istotnych kwestii: aborcja na żądanie, sprawy lokatorek czy prawa pracownicze sex workerek. Chciałabym, aby wybrzmiał również głos pracownic walczących z depresją w dobie kapitalizmu.

Przemówienie wygłoszone na warszawskiej XII „Manifie przez Martynę Łysakiewicz z Komisji Pracujących w Organizacjach Pozarządowych OZZ IP.

8 marca 1908 r. ulicami Nowego Jorku przeszedł marsz 15 tys. robotnic, które domagały się praw politycznych i ekonomicznych dla kobiet. Zainspirowane tym wydarzeniem pracownice zakładów odzieżowych (głównie imigrantki) rozpoczęły trzymiesięczny strajk przeciwko wyzyskującym je właścicielom fabryk. Dwa lata później, również na początku marca, 130 kobiet zginęło w pożarze nowojorskiej fabryki, ponieważ były tam trzymane pod kluczem i nie miały szans na ucieczkę przed ogniem. Te wydarzenia spowodowały, że w 1910 r. Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła 8 marca Międzynarodowym Dniem Kobiet, który służyć miał krzewieniu idei praw kobiet oraz budowaniu społecznego wsparcia dla walki o równouprawnienie i sprawiedliwość społeczną.

W niedzielę 8 marca razem z warszawską Manifą wyszły/liśmy na ulice, aby pokazać, że „wszystkie jesteśmy u siebie”. W Manifie, zorganizowanej już po raz 16 przez nieformalną grupę Porozumienie Kobiet 8 Marca, maszerowało, skandowało hasła i niosło transparenty ponad 2 tysiące osób.

Jak co roku w wielu miastach Polski i na świecie w dniu 8 marca odbędą się demonstracje z okazji Dnia Kobiet. Po raz pierwszy 8 marca maszerowało 15 tys. robotnic w 1908 r. w Nowym Jorku, domagając się praw politycznych i ekonomicznych dla kobiet. W tym roku Manify organizowane są przez różne organizacje feministyczne, popierane przez inne ruchy społeczne i pracownicze, którym bliskie są ideały równości kobiet i mężczyzn. Inicjatywa Pracownicza jest pośród nich.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet przypominamy drugą część artykułu Jarosława Urbanskiego, który ukazał się w 2011 r. w 8 numerze "Przeglądu Anarchistycznego".

4. Wiece – dyskusja wokół kwestii zawodowych

i równouprawnienia kobiet.

1904 – pierwsze starcie

Początkowo ruch kobiecy koncentrował się na sprawach czysto narodowych, zwłaszcza obrony nauki dzieci w języku ojczystym. Pierwszy wiec (październik 1900 r.), w który miało wziąć udział ok. 2000 osób – jak pisano – różnych stanów, dotyczył właśnie tego zagadnienia i nie wzbudził większych kontrowersji, bo generalnie zgodny był z dotychczasową linią polityczną wielkopolskich ziemiańskich i drobnomieszczańskich elit.(44) W miarę usamodzielniania się ruchu kobiecego i przybierania postaci bardziej prosocjalnej, jego działalność natrafiała na coraz częstsze i bardziej gwałtowne ataki ze strony środowisk zachowawczych. Do pierwszego poważniejszego „zderzenia” doszło w związku z wiecem zorganizowanym przez siostry Anielę i Zofię Tułodziecką (45) w październiku 1904 roku. Pomimo bardzo umiarkowanego programu dotyczącego przede wszystkim kwestii ochrony kultury i języka narodowego, oraz odezwy skierowanej do wielkopolskich kobiet, utrzymanej w duchu narodowym i katolickim, ówczesna polska prasa zaczęła tę inicjatywę torpedować.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet przypominamy artykuł Jarosława Urbanskiego, który ukazał się w 2011 r. w 8 numerze "Przeglądu Anarchistycznego".

1. Wstęp

Wielkopolski ruch związkowy czeka jeszcze na rzeczową i pogłębioną analizę historyczną i przede wszystkim socjologiczną. Dotychczasowe prace badawcze nie w pełni opisały fenomen jego powstania i znaczenia. Historiografia PRL-owska, która poświęcała zagadnieniom ruchu związkowego więcej miejsca niż inne (istniejące zarówno przed nią, jak i po niej), z drugiej strony traktowała temat jako drugoplanowy, narzucając jednocześnie pewnego typu interpretacje. Na pierwszym miejscu stawiono historię robotniczych organizacji politycznych, a zwłaszcza partii marksistowskich i komunistycznych, zgodnie z leninowskim przekonaniem o prymacie walki i świadomości politycznej nad związkową (1).

„Ja mam bliźniaki i teraz po tych podwyżkach to będzie jakaś masakra. Inaczej nie da się tego określić. Za dwójkę zapłacę około 1200zł! A gdzie reszta?  Może radnym podrzucę maluchy do pilnowania? Bo mnie nie będzie stać...”¹

Wprowadzone w lecie 2011 roku przez większość samorządów podwyżki opłat za opiekę przedszkolną i żłobki dla wielu rodziców stały się ekonomicznym dramatem. W Warszawie za żłobek trzeba zapłacić około 500 zł (wzrost kosztów o 310 zł w porównaniu z zeszłym rokiem). Za przedszkole w Kielcach – 111 zł (wzrost o 36 zł) oraz 46,5 zł „kary” za nieodebranie dziecka o umówionej porze (jeśli zdarzy się to 3 lub więcej razy w miesiącu), we Wrocławiu – jeśli rodzice odbiorą dziecko o godzinie 17 – 287 zł (wzrost o 78 zł).

Chleba zamiast igrzysk! Żłobki zamiast stadionów! Godna płaca zamiast goździka!

Inicjatywa Pracownicza wzięła udział w XII warszawskiej Manifie

11 marca 2012 roku ulicami Warszawy przeszła XIII Manifa – coroczna demonstracja organizowana na rzecz praw kobiet. W tym roku liczyła ona kilka tysięcy osób, wśród których znaleźli się także członkinie, członkowie i sympatycy Inicjatywy Pracowniczej (w tym związkowcy i związkowczynie z Międzyzakładowej Komisji Przy Zespołach Żłobków w Poznaniu, komisji z Warszawy, Torunia, Poznania, oraz komisji działających w Kostrzynie nad Odrą).

Z okazji 8 marca, Międzynarodowego Dnia Kobiet, i organizowanych z tej okazji demonstracji i przemarszów w wielu miastach w Polsce, Inicjatywa Pracownicza wydała specjalny jednokartkowy numer biuletynu związkowego, który będzie rozdawany podczas Manif.

Inicjatywa Pracownicza wspiera demonstracje, które mają odbyć się z okazji 8 marca w wielu miastach Polski. Działaczki Inicjatywy Pracowniczej bezpośrednio zaangażowane są w przygotowania do Manif czy związanych z nimi wydarzeń we Wrocławiu, Toruniu oraz Warszawie.

„Dość wyzysku! Wymawiamy służbę!” - pod takim hasłem przewodnim 6 marca 2011 roku przeszła stołecznymi ulicami XII Manifa. W tym roku w zgromadzeniu wzięły udział także związkowczynie i związkowcy Inicjatywy Pracowniczej.

Podczas tegorocznej Manify 6 marca w Warszawie będziemy mówić o drastycznych nierównościach ekonomicznych, o tym, że blisko 40% polskiego społeczeństwa pracuje za grosze i walczy o przeżycie, a 2 miliony Polaków i Polek żyje poniżej progu ubóstwa. Będziemy mówić o bezrobociu, nagminnym łamaniu prawa pracy i tym, że „elastyczne” formy zatrudnienia - a tak pracuje już 28% osób w Polsce – w sposób szczególny naruszają prawa kobiet. I nikomu się na dłuższą metę nie opłacą.