Dlaczego prokuratura nie ściga winnych naruszenia praw pracowniczych?
- Dział: Wielkopolskie
Poznańskie portierki i portierzy czekają na swoje zaległe wynagrodzenia od 2018 roku. 23 grudnia br. Sąd Rejonowy w Poznaniu uchylił postanowienie o umorzeniu i przekazał sprawę do prokuratury celem dalszego prowadzenia sprawy. Prokuratura nie potrafi znaleźć winnych od trzech lat.
20 portierów i portierek strzegących budynków Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych w Poznaniu nie otrzymało wynagrodzeń w 2018 roku. Chodzi o niebagatelną kwotę obecnie ok. 250 tys. złotych. O fakcie tym prokuraturę powiadamiała Inicjatywa Pracownicza pismem z 31 grudnia 2018 roku.
Wobec braku rezultatów, związek i pokrzywdzeni pod koniec 2019 roku skierowali skargę na przewlekłość postępowania. Wówczas, w lutym 2020 roku, sąd nie zgodził się z naszą argumentacją i skargę oddalił.
31 grudnia 2020 r. Prokuratura Rejonowa Poznań - Stare Miasto w Poznaniu wydała postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie uporczywego naruszania praw pracowniczych 20 osób ochraniających budynki administrowane przez ZKZL. Od tego postanowienia zażalenie wniósł pełnomocnik pokrzywdzonych, mec. Marcin Czachor, wskazując na rażące naruszenie przez prokuraturę szeregu przepisów postępowania, polegających m.in. na nierozpoznaniu wniosków dowodowych złożonych przez pokrzywdzonych i nieinformowaniu ich o przeprowadzanych czynnościach procesowych.
W dniu 23 grudnia 2021 r. Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w Poznaniu w całości przychylił się do argumentacji pełnomocnika pokrzywdzonych, uchylił postanowienie o umorzeniu i przekazał sprawę do prokuratury celem dalszego prowadzenia postępowania. Według Sądu dotychczasowe działania policji i prokuratury ograniczyły się jedynie do przesłuchania pokrzywdzonych, pomimo złożenia przez nich szeregu wniosków dowodowych i dostarczenia "na tacy" dowodów popełnienia przestępstwa.
Dzisiejsza decyzja sądu oznacza, że prokuratura będzie musiała dalej prowadzić dochodzenie w sprawie złośliwego i uporczywego naruszania praw pracowniczych. Co więcej, otwiera ona przed pokrzywdzonymi zupełnie nową możliwość: jeżeli dochodzenie nie skończy się skierowaniem aktu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego, to takie uprawnienie przysługuje samym pokrzywdzonymi. Za pośrednictwem swojego pełnomocnika będą mogli wnieść tzw. subsydiarny akt oskarżenia przeciwko szefom nieuczciwych firm ochroniarskich.
W sprawie procederu wyzyskiwania pracowników ochraniających budynki administrowanych przez poznański ZKZL toczą się zatem dwa postępowania karne: pierwsze w sprawie o złośliwe i uporczywe naruszanie praw pracowniczych (art. 218 §1a k.k.), a drugie w sprawie niewypłacania świadczeń związanych ze stosunkiem pracy pomimo zobowiązania orzeczeniem sądu (art. 218 §3 k.k.), zgłaszania nieprawdziwych danych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 219 k.k.), niezawiadomienia o wypadku w pracy (art.221 k.k.), zakłócania kontroli Państwowej Inspekcji Pracy (art. 225 §2 k.k.), fałszowania dokumentów (art. 270 §1 k.k.), a także udziału w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw (art. 258 §1 k.k.), kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą (art. 258 §4 k.k.).
Inicjatywa Pracownicza utrzymuje, że działalność naruszająca prawa pracownicze przez firmę, którą do ochrony obiektów wynajął ZKZL, miała miejsce już wcześniej. Zarząd ani dokładnie nie zbadał, kto składał ofertę, ani nie prowadził odpowiednich kontroli, aby zapobiec naruszeniu prawa. Okazuje się, że portierki strzegły budynków miasta w dużej mierze za darmo. ZKZL nie czuje się jednak winny i odrzucił propozycje ugody z poszkodowanymi osobami, które żądają wypłacenia przez ZKZL odszkodowania w wysokości utraconych zarobków. Obecnie przygotowywany jest w tej sprawie pozew przeciwko Zarządowi Komunalnych Zasobów Lokalowych.