Podczas strajku pracownik nie ma obowiązku potwierdzania obecności w pracy ani obowiązku stawienia się do pracy w miejscu wskazanym przez pracodawcę. Strajkujący pracownicy mogą zostać w domu, mogą spotkać się pod zakładem pracy, mogą też spotkać się w innym wybranym miejscu (np. na rynku).

Zgodnie z artykułem 17 ustępem 1 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych strajk polega na zbiorowym powstrzymywaniu się pracowników od pracy w celu rozwiązania sporu zbiorowego. Ustawa nie określa, w jaki sposób pracownik ma „powstrzymać się od pracy”, ani też nie określa, gdzie pracownik ma przebywać podczas strajku. Prawo nie wymaga, aby pracownik podczas strajku podpisywał listę obecności. Ustawa nie wymaga też, aby listy obecności strajkujących były przekazywane do pracodawcy.

Z powyższym stanowiskiem zgadza się znakomita większość prawników i jest to pogląd ugruntowany w literaturze prawniczej. W komentarzu do artykułu 17 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych dr J. Żołyński (WKP 2012), wprost pisze, że „udział w strajku uchyla konieczność ewidencjonowania czasu pracy, potwierdzania obecności w pracy oraz obowiązek stawienia się do pracy w miejscu wskazanym przez pracodawcę”. Natomiast profesor H. Lewandowski, w swoim komentarzu do tego przepisu (LexisNexis 2001), wskazuje na możliwość – nie na obowiązek – pozostawania na stanowisku pracy podczas strajku. 

Prawnicy podkreślają dodatkowo, że w strajku chodzi nie tylko o zbiorowe powstrzymanie się od pracy, ale także o brak gotowości do świadczenia pracy. Tak definiował strajk profesor B. Cudowski w swojej książce Spory zbiorowe w polskim prawie pracy (Białystok 1998, s 126). Obecnie tak definiuje strajk dr hab. A. Tomanek w komentarzu pod redakcją profesora K.W. Barana (WKP 2019). Chodzi o to, że stawienie się do pracy jest zwykle uważane za przejaw gotowości do świadczenia pracy. Dlatego niestawianie się do pracy jasno pokazuje, że pracownik strajkuje, czyli daje znać pracodawcy, że nie będzie świadczyć pracy. 

Powyższe wskazuje, że stawienie się w miejscu pracy nie jest obowiązkiem pracownika biorącego udział w strajku. Skoro pracownik biorący udział w strajku nie wyraża gotowości do świadczenia pracy, to również nie musi wykonywać żadnych działań wynikających z tej gotowości, a więc także nie musi stawiać się do pracy. Mają racje tacy autorzy jak na przykład profesor A. M. Świątkowski (komentarz pod red. Wratnego, Legalis 2009) czy profesor H. Lewandowski (LexisNexis 2001), którzy wskazują, że stawienie się w zakładzie pracy podczas strajku jest działaniem dodatkowym, które może służyć wsparciu żądań w sporze zbiorowym. Stawienie się w zakładzie pracy może być działaniem strategicznym strajkujących. Ale nie jest to ich obowiązek. Strajkujący mogą zostać w domu, mogą spotkać się pod zakładem pracy, mogą też spotkać się w innym wybranym miejscu (np. na rynku). 

Związki zawodowe robią własne listy strajkowe, żeby wiedzieć, komu wypłacić świadczenie z funduszu strajkowego. Natomiast obecność w pracy wszystkich strajkujących może mieć tę zaletę dla związku, że w każdej chwili jak się już związek dogada z pracodawcą, to akcję strajkową można natychmiast przerwać. Niemniej robienie list strajkowych i obecności w pracy podczas strajku może być pewną taktyką (z wielu), ale nie jest to wymóg prawny i nie wynika to z żadnego przepisu ustawy. 

Zespół Prawny OZZ Inicjatywa Pracownicza

Doktor nauk prawnych Piotr Krzyżaniak

Magister nauk prawnych Marta Rozmysłowicz

Od wtorku 3 czerwca komisja Inicjatywy Pracowniczej w fabryce systemów kominowych Jeremias w Gnieźnie prowadzi strajk. Załoga zakładu domaga się podwyżki wynagrodzeń o 800 zł, wydłużenia przerwy do 30 minut, skrócenia okresu rozliczeniowego do miesiąca oraz przywrócenia sprawiedliwych zasad premiowania.

Wesprzyj strajkujących w fabryce kominów Jeremias!

Już 3 czerwca odejdziemy od naszych stanowisk pracy w walce o podwyżki 800 zł, wydłużenie płatnej przerwy do 30 minut, sprawiedliwy system premiowania i korzystniejszy tryb rozliczania nadgodzin.

Jeśli masz taką możliwość, rozważ zasilenie naszego funduszu strajkowego dowolną kwotą: LINK DO ZRZUTKI

Dlaczego strajk?

Fabryka w Gnieźnie to część międzynarodowego koncernu. Jesteśmy spółką zależną wobec Jeremias Abgastechnik GMBH. Produkujemy tu m.in. części niezbędne do funkcjonowania niemieckiej fabryki. Spółka-matka w ciągu niespełna 10 lat zwiększyła swoje przychody ponad trzykrotnie, z 64 do 210 mln euro w latach 2015-2023. W 2024 roku pięcioosobowy zarząd naszej firmy, wśród którego zasiada trzech niemieckich członków międzynarodowej grupy Jeremias, wypłacił sobie 1.87 miliona złotych wynagrodzeń. Firma w Gnieźnie korzysta także z finansowej pomocy państwa w zatrudnieniu, otrzymując niemal milion zł rocznie za pracę więźniów w swoich halach fabrycznych zakładu karnego w Gębarzewie.

Wszyscy naszą ciężką pracą wypracowujemy grupie kapitałowej wielomilionowe zyski. Pora, aby w końcu większa część tych zysków trafiała do naszych kieszeni. Mamy takie same żołądki co nasi koledzy w niemieckiej fabryce. Chcemy być lepiej traktowani.

Liczymy, że zarząd Jeremias sp. z o.o. zdecyduje się na polepszenie warunków, zamiast zaryzykować destabilizację spółki. W ciągu ośmiu miesięcy negocjacji z zarządem w ramach sporu zbiorowego oraz po zwolnieniach dwóch związkowych liderów, czujemy że zarząd nie pozostawia nam wyboru. Otrzymaliśmy silny głos wsparcia od pani Minister Rodziny Pracy i Polityki Społecznej, która ogłosiła że według ministerstwa nasz spór zbiorowy jest w pełni legalny i mamy prawo do referendum. Dlatego 15 maja zorganizowaliśmy referendum strajkowe: 72,3 procent załogi oddało głos za podjęciem strajku o godne warunki życia, przy frekwencji sięgającej aż 67 procent. W dodatku zwolniony przewodniczący naszego związku w Jeremias Mariusz Piotrowski otrzymał właśnie sądowy nakaz przywrócenia do pracy. Inspektor PIP oskarżył dyrektor HR Jeremias o nielegalne zwolnienia naszych związkowców. 3. czerwca zaczynamy strajk. Jeśli chcesz pomóc nam wygrać tą walkę, zasil nasz fundusz strajkowy dowolną kwotą!

Dlaczego zrzutka?

Według prawa w Polsce za dni strajku pracownicy nie dostają wynagrodzeń – o ile w toku negocjacji prezes ich nie przyzna. Niskie wypłaty większości z nas nie pozwalają na utrzymanie się w trakcie strajku. Nasz bojowy związek jest wciąż niewielki. Jego fundusze opierają się na niskich składkach płaconych przez pracowników również często zarabiających w okolicach minimalnej krajowej. Dlatego jeśli tylko masz możliwość, bardzo prosimy o wsparcie naszej walki poprzez wpłacenie dowolnej kwoty na zrzutkę.

Z góry dziękujemy i pozdrawiamy z zaciśniętą pięścią,

Inicjatywa Pracownicza w Jeremias

***ENGLISH*** SUPPORT OUR STRIKE IN JEREMIAS CHMINEY FACTORY! 

Support the strikers at the Jeremias chimney factory! On June 3rd, we will stop our work. We fight for a 800 PLN pay raise (circa 180 euro), extension of the paid break to 30 minutes, a fair bonus system, and a one-month overtime calculation method (instead of 12 months).

Why the strike?

The factory in Gniezno is part of an international corporation. We are a subsidiary of Jeremias Abgastechnik GMBH. We produce, among other things, parts necessary for the functioning of the German factory. The parent company has more than tripled its revenues in less than 10 years, from 64 to 210 million euro in the years 2015-2023. In 2024, the five-person management board of our company, which includes three German members of the international Jeremias group, paid themselves as much as 1.87 million złotys in salaries. The company in Gniezno also benefits from financial assistance from the state in employment, receiving almost a million złoty annually for the work of prisoners in its factory halls of the penitentiary in Gębarzewo.We all, with our hard work, generate multi-million profits for the capital group. It's time for a larger part of these profits to finally go into our pockets. We have the same stomachs as our colleagues in the German factory. We want to be treated better.

We hope that the management of Jeremias sp. z o.o. will decide to improve the conditions instead of risking the destabilization of the company. During the eight months of negotiations with the management as part of the collective dispute and after the dismissal of two union leaders, we feel that the management is not leaving us any choice. We received a strong voice of support from the Minister of Family, Labor and Social Policy, who announced that according to the ministry, our collective dispute is fully legal and we have the right to a referendum. Therefore, on May 15th, we organized a strike referendum: 72.3 percent of the crew voted in favor of a strike for decent living conditions, with a turnout of as much as 67 percent. In addition, the dismissed chairman of our union at Jeremias, Mariusz Piotrowski, has just received a court order to be reinstated to work. On June 3rd, we are starting the strike. If you want to help us win this fight, contribute any amount to our strike fund!

Why the fundraiser?

According to our Law, in Poland workers do not receive wages for the days of strike (unless the management agrees to provide them during final negotiations). Low paychecks do not allow us to support ourselves and our families during the strike. Our union is still small and its funds are based on contributions paid by workers who very often also earn the minimal wage. 

Therefore if you have the opportunity, we ask you to enable us to continue our struggle by contributing any amount to the fundraiser: LINK

If you encounter any problem with transferring money through this site, contact us at Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. or you can also send it directly to our bank account:

OZZ Inicjatywa Pracownicza

Kościelna 4, 60-538 Poznań, Poland

IBAN PL88 2130 0004 2001 0577 6570 0001

Code BIC/SWIFT: INGBPLPW

Volkswagen Bank direct, Rondo ONZ 1 00-124 Warszawa, woj. Mazowieckie, Polska

On Thursday June 20th, we started a strike at CanPack Food and Industrial Packaging, the biggest manufacturer of metal packaging in Poland. We ask you to support our strike fund. 

Our union organized the first strike in the history of CANPACK FIP corporation in Poland. It is the result of a collective dispute with the company's management which we entered in March 2024. We demand a 14.4% increase of our salaries on average,with a special focus on the lowest-paid employees. Because of our hard work, the company doubled its net profit from 8M euro (37M pln) to 15.5M euro (67M pln) in the period of 2020-2023. The parent company CANPACK SA, to which part of CANPACK FIP's profits are transferred, recorded a net profit of 92M euro (400M pln) in 2023, 25M euro (100M pln) more than in 2022. 

As of Saturday 22.06, almost entire crew at all shifts strikes at the Brzesko factory. On the first day, the strike also escalated to a second factory in Debica, where almost entire afternoon and night shifts stood down. 

Currently, the main challenge to continue the strike is our poor financial situation. Nearly half of the workers here earn Polish minimum wage (circa 830 eur). Our union is supporting us financially, but even with that support, a week-long strike could mean that we won't be able to pay our bills. Therefore, to enable us to continue our struggle, we’re asking for your financial support.

For this purpose, we launched an online fundraising: 

https://zrzutka.pl/en/b5vmsf

If you encounter any problem with transferring money through this site, contact us at Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. or you can also send it directly to our bank account:

OZZ Inicjatywa Pracownicza
Kościelna 4, 60-538 Poznań, Poland

IBAN PL88 2130 0004 2001 0577 6570 0001
Code BIC/SWIFT: INGBPLPW

Volkswagen Bank direct, Rondo ONZ 1 00-124 Warszawa, Mazowieckie, Polska

20 czerwca 2024 roku rozpoczynamy strajk w naszym zakładzie pracy, koncernie CANPACK Food and Industrial Packaging. Po miesiącach bezowocnych spotkań z zarządem sięgamy po ostateczne narzędzie walki o godne warunki życia. Dlaczego strajk? Co roku wypracowujemy spółce wielomilionowe zyski – ciężką pracą na przestrzeni lat 2020-2023 niemal podwoiliśmy zysk netto z 35 do 67 milionów złotych rocznie. Pomimo tego, pensje niemal połowy fizycznych pracowników wciąż pozostają na poziomie bliskim minimalnej krajowej. Coroczne wzrosty płac, jakie oferuje zarząd, ledwo rekompensują inflację. Dlatego rozpoczęliśmy walkę o godne życie.

Ruszyło referendum strajkowe w magazynie i fabryce CANPACK FIP w Małopolsce (Brzesko) — światowym koncernie produkującym metalowe opakowania do artykułów spożywczych. Inicjatywa Pracownicza prowadzi spór zbiorowy z dyrekcją firmy. Negocjacje nie doprowadziły do porozumienia. Dlatego w piątek 10 maja 2024 r. zaczęliśmy referendum strajkowe — pierwsze w historii firmy CANPACK. Głosowanie odbywa się na terenie zakładu i przez internet (www.referendum.ozzip.pl). Zainteresowanie akcją przechodzi nasze oczekiwania.

Czemu referendum?

Jako pracownicy Canpack FIP co roku wypracowujemy dla spółki wielomilionowe zyski. Ciężką pracą na przestrzeni lat 2020-2023 niemal podwoiliśmy zysk netto z 35 do 67 milionów. W okresie rekordowej inflacji w roku 2022, która szczególnie uderzyła w ludzi pracy, właściciel Canpack FIP zanotował rekordowy zysk ponad 109 milionów. Realnie Canpack FIP tworzy jeszcze wyższe zyski, część z nich transferuje bowiem do właściciela obiektu – spółki-matki Canpack S.A. (w latach 2021-2022 „zobowiązania” i „zakupy” Canpack FIP od Canpack S.A. wyniosły łącznie 145 milionów zł, jak wynika z oficjalnych sprawozdań finansowych raportowanych ministerstwu sprawiedliwości). Pracownicy jednak nie odczuli podobnej różnicy w pensjach. W omawianych latach niezależnie od rosnących zysków, koszty wynagrodzeń w firmie stały na poziomie około 50 milionów złotych. Pensje niemal połowy fizycznych pracowników są bliskie minimalnej krajowej. Zarząd co roku wprowadza podniesienie wynagrodzeń. Jednak ledwo rekompensuje to inflację.

Dlatego zgodnie z wolą ogółu pracowników, załoga Canpack FIP zrzeszona w związku zawodowym Inicjatywa Pracownicza walczy o realne podwyżki pensji, średnio o 14.4 proc. Realizacja naszego żądania to zaledwie ułamek profitów, które tworzymy dla firmy. W toku mediacji proponowaliśmy różne kompromisy, które najmocniej doceniały najmniej zarabiających oraz tych z dużym stażem. Zarząd jednak pozostawał nieugięty, woli ryzykować destabilizację firmy przez spór z załogą niż przyznać pracownikom skromny udział zyskach. Dyrekcja bierze pełną odpowiedzialność za to ryzyko. Inicjatywa Pracownicza do skutku reprezentuje interes załogi. W grupie siła. Tylko zjednoczeni pracownicy mogą liczyć na godne warunki. Oczy pracowników wielu zakładów w Małopolsce są dziś zwrócone na załogę Canpack FIP. Przechodzimy do referendum strajkowego z żądaniem podwyżki pensji średnio o 14.4 procent. Głosuj w zakładzie lub przez internet: www.referendum.ozzip.pl

Czemu Inicjatywa Pracownicza?

Załoga Canpack FIP zrzeszyła się w związku zawodowym Inicjatywa Pracownicza jesienią 2023 roku. Jesteśmy szeregowymi pracownikami firmy. Naszym podstawowym celem jest poprawa warunków pracy. Nie dbamy o etaty związkowe. Dialog z dyrekcją uznajemy za narzędzie, ale nie cel sam w sobie. Jeśli dialog nie daje efektów, działamy dalej. Przykład? Pierwsze referendum strajkowe historii w CANPACK.

W środę 3 kwietnia br. odbył się spontaniczny protest kilkuset pracowników zakładów Cegielskiego. O godzinie 13 załoga przerwała pracę i wyszła przed bramę główną fabryki, gdzie odbył się wiec. Protestowali przeciwko pogarszającej się sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstwa i groźbie utraty zatrudnienia. Protest poparły wszystkie związki zawodowe - w tym Inicjatywa Pracownicza.

Wczoraj, 21 marca o godzinie 12:00 w Poznaniu rozpoczął się dwudniowy strajk kurierów zatrudnionych przez platformę internetową Glovo. Rozpoczęto go pikietą na ulicy Towarowej 37, na której kurierzy przedstawili swoje żądania skierowane bezpośrednio do zarządu firmy. Domagają się m.in. wzrostu wynagrodzeń i wyższych dodatków pogodowych, poprawy warunków pracy, zatrudnienia na umowie o pracę i podjęcia przez firmę działań na rzecz poprawienia funkcjonalności aplikacji, która jest jednym z głównych narzędzi kurierów. Pismo, w którym zawarte zostały te i pozostałe postulaty, zostało podpisane przez protestujących kurierów, a następnie przekazane centrali firmy. Robert Tarnowski – jeden z przedstawicieli Glovo Polska, w sposób zbywający odniósł się do tych żądań, zapowiadając, że firma nie planuje podniesienia stawek za pojedyncze zamówienia. Tłumaczy to głównie tym, że wiosną i latem jest mniej zamówień niż w okresie zimowym. Pikietę zakończył wspólny przejazd kurierów po centrum Poznania. Do akcji strajkowej dołączają kolejne miasta – 23 marca odbędzie się strajk kurierów w Grudziądzu. Będzie to już ich drugi strajk w przeciągu ostatnich 2 tygodni.

Inicjatywa Pracownicza była obecna na wczorajszym strajku, gdyż w pełni popieramy żądania kurierów, domagających się godnej płacy oraz uważamy odpowiedź firmy za niepoważną w świetle trwającej sytuacji. Kurierzy pracujący dla dostawczych gigantów – takich jak Glovo, Uber czy Pyszne.pl są zmuszani do wyrabiania horrendalnie wysokich norm, natomiast ich zarobki pozostają takie same lub maleją. Warte podkreślenia jest, że pełnią oni obecnie jedną z kluczowych ról w naszym społeczeństwie i gospodarce, a brak ich ciężkiej pracy zostałby przez nas odczuty niemal natychmiastowo. Są to też często pracownicy pochodzący spoza Polski lub Europy, często narażeni na wszelkie formy nadużyć czy manipulacji prawnych. 

Kluczowym jest zrzeszanie się kurierów w związkach zawodowych, niezależnie od tego, dla jakiej platformy wykonują zlecenia. Zapewni to rzeczywistą szansę na dalsze negocjacje oraz wywalczenie lepszych warunków materialnych.

8 marca, w Międzynarodowy Dzień Kobiet, sprawiamy sobie pracowniczy prezent — rozpoczynamy walkę o podwyżki!

Pracownice i pracownicy warszawskich instytucji kultury, m.in. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Sinfonia Varsovia, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, zrzeszeni w Ogólnopolskim Związku Zawodowym Inicjatywa Pracownicza oraz Zakładowa Organizacja Związkowa ZZ Polskich Artystów Muzyków Orkiestrowych, Związek Zawodowy Muzyków Orkiestrowych Grupy Dętej Orkiestry Sinfonia Varsovia, Związek Zawodowy Muzyków Sinfonii Varsovii, występują dzisiaj (8 marca 2024) z żądaniami do pracodawców.

Postulaty we wszystkich instytucjach są takie same: podwyższenie wynagrodzenia zasadniczego wszystkich pracowników i pracownic o 20 proc. od 1 kwietnia 2024 r. (z wyrównaniem od 1 stycznia 2024 r.) oraz coroczna waloryzacja wynagrodzeń (co najmniej o wskaźnik inflacji).

Na spór zbiorowy zdecydowały się instytucje, nad którymi nadzór sprawuje Biuro Kultury m.st. Warszawy, bo – mimo przedwyborczej obietnicy 20-procentowych podwyżek dla „budżetówki”, którą złożył Donald Tusk, lider Platformy Obywatelskiej posiadającej większość w Radzie Miasta Warszawy – dotychczas nie zapowiedziano w nich wzrostu płac. Choć informacje o takiej podwyżce otrzymały już te instytucje kultury, dla których organizatorem jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Domagamy się, aby w rokowaniach i mediacjach wzięli udział także osoby reprezentujące Biuro Kultury m.st. Warszawy. 

Wszystkie organizacje związkowe ustaliły wspólny termin rozpoczęcia strajku: 22 kwietnia 2024 roku!

W środę, 24 stycznia, FORA (Federacja Pracowników Regionu Argentyny) wzięła udział w strajku generalnym i masowym marszu, który odbył się w Buenos Aires. Jesteśmy wdzięczni za udział w różnych demonstracjach, które odbyły się również w różnych miastach na całym świecie (Berlin, Madryt, Barcelona, Walencja, Rzym, Nowy Jork). Poniżej publikujemy odezwę FORA:

24 stycznia my, pracownicy, zatrzymujemy się i wychodzimy na ulice w ramach strajku krajowego, pierwszego strajku od kilku lat w trudnej sytuacji z nieodwracalnymi szkodami, które pogarszają jakość naszego życia. Musi to być ruch walki pracowniczej, aby pokazać naszą siłę, odbiegający od wezwania biurokratycznych central związkowych, które przez długi czas nie miały kontaktu z rzeczywistą sytuacją pracowników.

Pakiet reform zaproponowanych przez nadzwyczajny dekret DNU ogłoszony 20 grudnia i ustawa zbiorcza pokazują politykę, jaką obecny rząd zamierza prowadzić, aby osiągnąć większą wolność rynku, z korzyścią dla kasty biznesowej, która zamierza poszerzyć swoje horyzonty i zyski kosztem intensyfikacji wyzysku pracowników i utraty naszej siły nabywczej. Zwiększenie ucisku i represji wobec tych, którzy pracują i organizują się w obronie tego, co my — klasa pracująca — wspieraliśmy w ostatnim czasie. Państwo jako instrument władzy nie istnieje po to, by przyznawać prawa socjalne wyzyskiwanym. Dlatego też obrona praw socjalnych w zakresie dobrobytu ekonomicznego, politycznego i kulturowego leży wyłącznie w rękach wyzyskiwanych, pracowników, a naszą areną walki w obronie i powstrzymaniu tego, co chcą nam narzucić, są ulice, miejsca pracy i ich organizacja.

Państwo niczego nie daje, klasa pracująca zdobywa swoje prawa, walcząc razem i stawiając opór. Walka o te prawa jest ćwiczeniem mającym na celu osiągnięcie emancypacji z tej rzeczywistości gospodarczej. Javier Milei, obecny prezydent jest przykładem najbardziej groteskowego i burżuazyjnego pragnienia urzeczywistnienia państwa policyjnego z pałkami i bronią. W rzeczywistości nigdy nie doszło do zmiany paradygmatu między poprzednimi rządami a obecnym, co doprowadziło nas do społeczeństwa o bardzo wysokim odsetku ubóstwa. Rząd zamierza kryminalizować protesty, aby zminimalizować opór w procesie dyscyplinowania społeczeństwa. Jest to moment, w którym pilnie potrzebujemy odbudować organizacje pracownicze, w których będziemy mogli podejmować decyzje o walce z całym narzuconym złem i przeprowadzić transformację w kierunku nowych rozwiązań, które określą bardziej sprawiedliwe życie. Prosimy o rozpowszechnianie w sieciach z hasłem „nie dla DNU i antypracowniczych ustaw w Argentynie” oraz hasłem wzywającym do międzynarodowej solidarności, wraz z hashtagiem #ABAJOELDNU, #ABAJOLEYOMNIBUS, #QUESEVAYANTODXS.

Bardziej szczegółowe informacje na temat dekretu o stanie wyjątkowym i ustawy zbiorczej są dostępne w naszej gazecie „Organizacion Obrera” https://organizacion-obrera.fora.com.ar/. 

Bylibyśmy wdzięczni, gdybyście mogli przesłać nam zdjęcia lub linki do publikacji na nasz adres e-mail, abyśmy mogli je powielić, aby tutejsi towarzysze wiedzieli, że solidarność została zamanifestowana w anarcho-syndykalistycznym świecie. Wszystko to zostanie bardzo dobrze przyjęte przez tutejszych towarzyszy.

ROBOTNICY, WYJDŹCIE NA ULICE! ŻADNEGO DNU, ŻADNYCH ANTYPRACOWNICZYCH PRAW! STRAJK GENERALNY, DOPÓKI NIE ZNIKNIE KAŻDA Z NICH!

14 grudnia 2023 r., Poznań

LIST OTWARTY

DO MINISTRA NAUKI I SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

My, niżej podpisane studentki, studenci, pracownice i pracownicy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz innych uczelni w Poznaniu i w Polsce wspierający okupację Domu Studenckiego Jowita, zwracamy się z następującymi postulatami:

1. Jowita ma znowu służyć studentom i studentkom jako tani, publiczny akademik. 

Ponadto:
Żądamy zadeklarowania planu zapewnienia miejsc w akademiku dla co najmniej 10% osób studiujących na każdej uczelni publicznej w Polsce. Ten odsetek winien jest rosnąć z biegiem czasu. Czynsze w akademikach powinny być obniżane i utrzymywane na najniższym możliwym poziomie. Istniejące akademiki powinny być remontowane i unowocześniane, a ich zasób powiększany. Powyższe żądania muszą być realizowane przez finansowanie celowe z Ministerstwa (np. dedykowany fundusz).

2. Żądamy zapewnienia wszystkim członkom społeczności każdej publicznej uczelni w Polsce dostęp do tanich, publicznych stołówek oraz pokojów socjalnych wyposażonych w sprzęt AGD niezbędny do podgrzania posiłków (np. dedykowany fundusz).

3. Żądany radykalnego podwyższenia kwot oraz progu przyznawania stypendium socjalnego i powiązania ich z waloryzowaną kwotą (np. wynagrodzeniem minimalnym lub stawką odtworzeniową).

4. Żądamy, by przedstawiono projekt zmiany ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce ze szczególnym naciskiem na art. 106. [Akcje protestacyjne i strajki w uczelni] umożliwiający studentom i studentkom zrzeszonym w związkach zawodowych podjęcie strajku w razie naruszenia interesów lub praw studentów i studentek. Żądamy konsultacji tego projektu ze wspierającym działania okupujących Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym „Inicjatywa Pracownicza”.

5. Żądamy zachowania przestrzeni sal konferencyjnych w DS „Jowita” jako oddolnego centrum społeczno-kulturowego. Na terenie okupowanych sal konferencyjnych odbywają się wykłady, szkolenia, warsztaty, dyskusje oraz wydarzenia kulturowe. Obecnie miejsce to pełni funkcję aktywizowania społeczności studenckiej i utrata tej przestrzeni jest działaniem na szkodę uniwersytetu. Dzięki tej przestrzeni studenci i studentki mają szanse na realny udział w życiu uniwersyteckim. Wobec tego domagamy się, aby władze UAM wyznaczyły część budżetu uniwersyteckiego, który byłby przeznaczony na rozwój tego miejsca, którym zarządzałby demokratycznie wybrany komitet studentów i studentek zrzeszonych w związkach zawodowych. 

Dodatkowo domagamy się pisemnej gwarancji, że po ewentualnym opuszczeniu budynku żadnej z osób nie spotkają konsekwencje prawne w związku z udziałem w okupacji.

Żądamy pisemnej odpowiedzi na list otwarty do 17 grudnia 2023 r. 

Podpisano,

okupujący DS „Jowita” i wspierający protest społeczności studenckiej

W odpowiedzi na apel palestyńskich związków zawodowych, 10 listopada na różnych kontynentach miały miejsce się demonstracje i strajki przeciwko wysyłaniu broni do Izraela. W Kent w Anglii blokada zatrzymała produkcję fabryki broni zaopatrującej izraelską armię. Równocześnie pracownicy portowi w Oakland, Seattle, Barcelonie i Sydney zorganizowali własne akcje. W porcie w Genui we Włoszech pracownicy zorganizowali blokadę bram portowych, której towarzyszyła demonstracja przeciwko wojnie i działaniu wojskowej logistyki. Poniżej przedstawiamy rozmowę z José z CALP (Autonomicznego Kolektywu Pracowników Portowych), który zorganizował demonstrację w Genui.

Książka Spór zbiorowy i strajk zawiera szczegółowe omówienie przepisów regulujących prawo do strajku w Polsce, praktyczne porady dotyczące prowadzenia sporu zbiorowego oraz dwa rozdziały poświęcone znaczeniu akcji strajkowej w działalności związkowej i historii reform procedury sporu zbiorowego w Polsce. Celem tej publikacji jest zapewnienie działaczom i działaczkom związkowym wszechstronnej wiedzy na temat najskuteczniejszego narzędzia, jakim dysponuje ruch związkowy.

Wybuch wojny w Ukrainie i restrykcyjne prawo nie powstrzymały rosyjskich pracowników i pracownic przed strajkami. W 2022 roku było ich znacząco więcej niż rok wcześniej. Głównie żądali (i żądają nadal) podwyżek i wypłat zaległych wygrodzeń.

Związek zawodowy Inicjatywa Pracownicza, który dziś reprezentuje ponad tysiąc osób zatrudnionych przez Amazon w Polsce, wszedł w formalny spór zbiorowy w lipcu 2022 r. Związek postulował wzrost wynagrodzeń o 6 zł do godziny pracy. Wcześniejsza petycja podpisana przez 2777 osób nie doprowadziła do oczekiwanych podwyżek. Dzień przed negocjacjami w sierpniu, Amazon podniósł płace o 1,50 zł. Wywołało to niezadowolenie wśród załogi. Rokowania i wrześniowe mediacje z udziałem mediatora zakończyły się jednak fiaskiem.

Działając zgodnie z ustawą rozwiązywaniu sporów zbiorowych, Inicjatywa Pracownicza przystąpiła do referendum strajkowego. Od października do grudnia 2022 r. związkowcy zbierali bez przeszkód głosy w sześciu magazynach. Głosowało tysiące osób. Na początku 2023 r. Amazon ograniczył związkowcom dostęp do kolejnych magazynów, nie wyrażając zgody na referendum na kantynach. Związkowcy nie mogli wejść do zakładów pracy. Inicjatywa Pracownicza stanowczo oceniła to za niezgodne z prawem utrudnianie sporu zbiorowego i zorganizowała protesty przed magazynami. Posłowie złożyli zawiadomienia do prokuratury dot. podejrzenia popełnienia przestępstwa. W kwietniu 2023 r. Prokuratura w Świebodzinie zdecydowała się wszcząć śledztwo. Podsumowujemy wyniki głosowania oraz działania, które podejmował nasz związek w tym czasie.